zondag 21 oktober 2012

zondagmorgenmarkt

Het kwam vannacht met bakken uit de hemel en vroeg in de ochtend was er zo'n enorme onweersbui dat het er niet naar uitzag dat er vandaag markt zou zijn, maar vanmorgen was er geen vuiltje meer aan de lucht. Het was zonnig en meteen weer heerlijk warm. Op het marktplein lagen nog de nodige plassen en was niet iedereen op komen dagen. De Vietnamees vertelde dat het ook niet meeviel om het plein te bereiken door takken en stenen op de weg en ondergelopen straten. Dat laatste gebeurt hier snel, omdat een deel van het wegennet ook wordt gebruikt al waterafvoer, dus het klinkt ernstiger dan het is, wat je bij Lourdes geloof ik niet zeggen kan; daar gaat men voorlopig waarschijnlijk niet op de knieën over straat.
Bij de groenteboer stond een lokale dame voor mij in de rij. Ze schudde zachtjes haar hoofd en neuriede wat voor zich uit. Toen ze mij zag met drie grote schorseneren in de hand, begon ze, niet heel onaardig maar toch, haar beklag te doen: tja, schorseneren, als je een moestuin hebt, dan is dat bijna onkruid en hoef je er geen goud geld voor te betalen en hier in Collioure zijn de prijzen toch allemaal veel te hoog en moet je dat maar slikken als je er het hele jaar woont. Ondertussen liet ze mij hoffelijk voorgaan. Ik kocht ook een flinke bos waterkers. Bij afrekenen, kreeg ik daar een extra bos bij, want ze was niet erg mooi, aldus de verkoopster, omdat het te droog was geweest. "Ja, het is te droog", zei ook de buurtvrouw, "en daarom zijn er zoveel mensen ziek." Ik begreep er niks van, 't was toch net kleddernat geweest en hoe kun je nou ziek worden van teveel droogte?
Even later kwamen we de dame tegen op de smalle richel langs het snelstromende water van de Douy (de 'rivier' die hier alleen na flinke regen door het dorp stroomt). Ze had haar rolkarretje vol en ook nog een boodschappentas aan haar arm. Wij lieten weten om te lopen, omdat een eindje verderop het water over de stoep liep. "Hoe gaat u nou oversteken?" vroeg ik "Nou gewoon, dan krijg ik maar natte voeten", zei ze opgeruimd en neuriënd liep ze verder.
Er is vast een oud Catalaans spreekwoord dat zegt: een natte schoen geeft een schone zakdoek.

Geen opmerkingen: