Misschien gaat het ooit weer eens zomeren en dan gaan we weer naar buiten en frisse gerechten eten en niet lang in een warme keuken staan. Maar ik kon zo lang niet wachten, dus kocht ik vandaag de ingrediënten voor een pan bagnat. Dat is een Frans broodje, afgeleid van de salade Niçoise, dus, uit die buurt. Maar over heel Frankrijk worden er (varianten van) verkocht. Ik heb goede herinneringen aan een lunch in het Jardin Luxembourg in Parijs met een broodje van een verlopen zaakje in het Quartier Latin en een lekkend bammetje op de Corsica Ferries, gekocht op het plein in Bastia voor de terugweg en voor een laatste smakelijke herinnering aan zon, rijpe tomaten, verse vis en geurende olijfolie.
Het is een 'gebaad' broodje, dus lekker zompig. Dat betekent dat je 'm heel goed van tevoren klaar kan maken, sterker nog, dat is eigenlijk wel een must.
Ik kocht platte Marokkaanse broodjes die ik doormidden sneed en belegde met prachtige sla, waarover zo meer. Daarop schijfjes tomaat, wat komkommer, kappertjes, olijf, tonijn (uit blik, liefst op olie), een gekookt eitje, een ingelegd (zuur) pepertje en een ansjovisfiletje. Bovenop nog wat goede olijfolie (het badschuim), zout en peper. Met de deksel erop wikkelde ik ze stevig in plasticfolie en legde ze onder een zware snijplank. Daar liggen ze nu in hun eigen sappen te baden, tot we ze mogen proeven.
Aanvankelijk was het een echt vissersbroodje en ging er alleen ansjovis tussen, omdat die goedkoop was en rijkelijk voorhanden. Maar dat was toen en ik weet zeker dat die hengelaars er vroeger niet van die prachtige sla tussen duwden, zoals ik vandaag op de markt kocht. Wat wordt onze Hollandse krop toch ondergewaardeerd. Ik start een offensief en begin met een foto van deze schoonheid waar geen bos bloemen tegenop kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten