dinsdag 20 maart 2012

Het is echt zover

Siena heeft een grote vriend: Bobbie. Ik heb ook een grote vriend: Meneer Bobbie. Zeker na vandaag. Bobbie is een middelgrote hond, met lang zwart wasverzachterhaar en priemende oogies. Hij is speels en kien en verliefd op Siena, onze wolf in schaapskleren. Meneer Bobbie is op leeftijd, staat een beetje wankel op zijn korte kromme benen, heeft een immer tranend linkeroog en spreekt met een vet Catalaans accent. Hij herkent de hond altijd, maar mij nooit. Vandaag zat Bobbie niet achter zijn hek, en kwam ook niet tevoorschijn na het nodige gesnuffel en gesnuif. Hij bleek met monsieur te wandelen boven het fort; het rijk van de voor soldaatje spelende mariniers. Daar volgde de ontmoeting; Bobbie schaakte Siena en een lange amoureuze 'worsteling' volgde. Ik hoorde in de verte monsieur fluiten en ging naar 'm toe om hem gerust te stellen - beide honden gingen zo in elkaar op dat daar geen fluitje tegenop kon. En toen werd Monsieur Bobbie mijn grootste vriend, want wat had hij in zijn hand: een bosje wilde asperges! Ik groette de man enthousiast en vroeg naar de asperges. Ik moest het drie keer vragen, want hij heeft niet alleen een lodderOOG. Ja, hij had ze hier gevonden, maar niet veel, want het is te droog. En mevrouw maakt ze klaar met een beetje ui 'en nu is het tijd om naar huis te gaan. Bent u ook uit Collioure, dan moeten we zo lopen.' En daar schuifelde hij voor me uit, over het pad dat mede door mij zo uitgesleten is, want overbekend. De honden deden hem een paar keer bijna struikelen in hun enthousiasme, maar ik durfde mijn arm niet aan te bieden, want Monsieur Bobbie straalt, in al zijn fragiliteit, de nodige Catalaanse trots uit. En ik maar hopen dat hij zich opeens naar mij om zou draaien met een: 'Hier mevrouw, neemt u deze asperges maar om te proberen, ze zijn heel lekker.' Maar dat gebeurde niet. Siena en Bobbie gaven elkaar bij het hek een dikke lik als afscheid. Monsieur knikte me een 'bon après-midi' toe en daar moet ik het voorlopig mee doen. Maar ik ga op de valreep nog wel even stevig op zoek!

1 opmerking:

Dien zei

jaloers!!
Ik heb ze ooit gevonden en gegeten op een camping in Italië. In een ommeletje gedaan, toen.

groet,
Dieneke