Oh jee vergeten: pannenkoek

Als je zo in het buitenland je plekje hebt, wil je er ook een beetje bij horen. Soms is het wel lekker om een vreemde te blijven, de buurman alleen maar toe te knikken, maar niet te vragen naar zijn trekkende been, stramme heupen, nieuwe bril etc. Nou ja, 't is maar hoe je in elkaar zit. Een beetje anonimiteit is best prettig, maar herkenning, of is 't erkenning (ik ben per slot uw buurvrouw!) is ook wel aardig. Zo hadden we dus eigenlijk best de traditie kunnen volgen en afgelopen week, op 2 februari pannenkoeken kunnen bakken, want het was weer feest en wel dat van la chandeleur of chandeleuse, gevierd 40 dagen na Kerst, dus weer hartstikke christelijk. 'We' vieren dan dat Jezus in de tempel wordt gepresenteerd en dat Marie wordt gezuiverd. In Nederland heet 't Maria Lichtmis. Er worden dan ook veel kaarsen aangestoken, maar die pannenkoeken, da's weer wat anders. Er wordt gezegd dat er bij de viering in Rome door de Paus pannenkoeken werden uitgedeeld, en dat de ronde vorm aan de zon doet denken en daarmee aan de komst van de lente, na de donkere winterdagen. En dan zijn er nog allemaal tradities, zoals het opgooien van de pannenkoek met de rechterhand, terwijl je in de linker een gouden muntstuk houdt, dat geeft voorspoed (?) als 'ie bij zo'n actie tenminste weer mooi in de pan valt. En als je het eerste baksel in de kast bewaart, dan zal de volgende 'oogst' veelvuldig zijn. En oh jee, dit is de dag waarop de kerststal eindelijk de kast in mag, want nu pas is de 'kerstcyclus' rond.
Maar dat pannenkoek eten is niet alleen aan de Fransen voorbehouden (het christendom ook niet, dus dat is weer logisch), want wat vind ik op internet: het gezegde 'met lichtmis is geen vrouwtje zo arm, of ze maakt haar pannetje warm.' en daarbij de toevoeging dat het woord 'pannetje' in het oud Nederlands taalgebruik ook nog een seksuele betekenis heeft. Als je je erin verdiept (dat betekent tegenwoordig: als je aan het googlen slaat) dan vind je nog veel meer over de lichtmis en de pannenkoek en komt ook ineens de beer om de hoek kijken, waar dit weekend ook feest mee is gevierd (misschien later meer hierover).
Maar goed, het blijft een feit dat ik vergeten ben op 2 februari pannenkoeken te bakken. Onze overbuurman kijkt eigenlijk altijd stug, groet met een knik van het hoofd en als hij ook nog de wenkbrauwen en mondhoeken optrekt, is mijn dag goed. Maar stel nu dat hij me die dag door het keukenraam had gezien, terwijl ik het beslag stond op te kloppen, dat hij het sissen van datzelfde beslag in het warme boterlaagje van de pan had gehoord en de geur van die verse crêpes had geroken. Was ik dan een echte buur voor 'm geworden en wat dan? 'Ha, buuf, hoe is 't dr nu mee, bakkie doen?'
Nee, 't is voorlopig wel goed zo. Wie weet bied ik 'm ooit nog eens een haring aan; kijken wat er dan met die wenkbrauwen gebeurt.