padam padam padam

Het is zondagmorgen, we zitten op ons dakterras in de felle zon. Het is vrijwel windstil.
Eerder was ik naar de markt, hier op het pleintje. Het dametje met de verse geitenkaasjes verkocht ze routineus vanuit haar autootje, zorgvuldig de plastic zakjes dichtknopend. De oesterbaas had zijn waar weer op maat in de verkoop. Oude dames zochten met kromme vingers knijpend en drukkend hun peertjes uit de kratjes van de groentenboer en de poelier had zijn geurige kippetjes in het gelid aan het spit. Op een hoekje speelde een accordeonist nummers van Edith Piaf.
Bart werkt hard aan zijn blaadje. Ik ging daarom gisterenavond alleen naar weer een opening van een tentoonstelling van Sébastien. Daarna een etentje, moi tussen 3 fransen. Het viel niet mee, maar ze vertrokken geen spier, luisterend naar mijn koeterfrans. Ik vind dat ik door mijn gebrekkige woordenschap maar oenig overkom, maar soit, het is ook gewoon zure appeltijd.

feestdagen

Het waren feestdagen, de afgelopen weken met Hedy en Hans hier. Vanmorgen zijn ze vertrokken. De wasmachine draait, de kopjes staan bij de afwas en het is bijna 5 uur, terwijl ik m'n eerste glaasje drink.
Het was vreselijk gezellig en we missen (schoon)zus en zwager nu al weer. Gelukkig worden hier vanaf vandaag voorbereidingen getroffen voor de feestdagen: er is een grote kerstboom opgetuigd, de bar van Les Templier is weer open en gisteren konden we alweer genieten van de tapas van het barretje hierachter. Er komt weer wat leven in de brouwerij. Nu de kerstverlichting nog. Die hangt er al een tijd, maar is nog steeds niet aan.
Gisteren regende het en sneeuwde het in de bergen die er vandaag als suikertaarten bij lagen. Er is geen wind, maar de zee slaat hoge golven op het strand en de pier; een spectaculair gezicht. Ik vind het een rotidee dat in deze zee gisteren een vliegtuig bij een testvlucht is neergestort, hier vlak bij, met 7 slachtoffers.

In de schijnwerpers

Het werk voor Wit Licht zit erop, zo hoor ik. Wat een raar idee dat het echt allemaal afgelopen is. Ik ga de premiere ook mislopen, want de vluchten op Girona blijken seizoensgebonden en nu niet meer zo gemakkelijk (lees: goedkoop) te boeken. Maar hier krijgen we tenminste alle kans om af te kicken, want sinds eergisteren is hier een tv-circus neergestreken: vanavond werden er om de hoek life-opnamen gemaakt voor een tv-uitzending op France 3 (Thalassa heet 't geloof ik). Heel Collioure was gisteren voor deze gelegenheid al prachtig uitgelicht, dus dat beloofde wat. Uiteindelijk bleek het een uitzending van meer dan 1.5 uur, waarbij er live alleen allerlei items werden aangekondigd. De mensen die hier op de kade zaten, bleken eigenlijk stuk voor stuk aankondigers van hun eigen filmpje. Onvoorstelbaar toch weer dat daar zo'n circus omheen moet worden gebouwd. Ik ben daar kennelijk nog niet genoeg aan gewend.
Di heeft er ook al ruimschoots van genoten, want het hele wagenpark, dat onder ons appartement staat geparkeerd, wordt in de avond (en nacht) bewaakt door rottweilers en dobermans, die vanaf ons balkon natuurlijk ongegeneerd konden worden afgeblaft.
Het weer is enorm verbeterd. Ik heb vanmorgen én hard gelopen én gezwommen; kon m'n lol niet op.

seul sur le monde

Soms slaat de eenzaamheid toe. Zoals nu, na 48 uur! Afgelopen zondag zaten we volledig verregend in Elne (waar Hannibal met zijn olifanten nog door heen moet zijn gelopen) in een restaurantje. Ik at als voorgerecht een carpaccio, met schilfers parmezaan en pijnboompitjes. Terwijl ik ze op m'n vorkje prikte wist ik het al: hier ga ik voor boeten. De straf bleef uit, maar ik weet nu dat er in incubatietijd van 48 uur is. Alles smaakt bitter. En dat voor een kok. Help.
Ach en wee.
Een tijd geleden ben ik eens op internet gaan zoeken naar plotseling bittere smaak en toen vond ik bij toeval iemand die schreef daar last van te hebben na het eten van pijnboompitten. Ik meen me te herinneren dat het vooral om de Chinese oogst ging, maar dat weet ik niet zeker. Maar dat van die bijwerking klopt, helaas.
Nu voel ik me bedrukt als het weer op bijgaande foto. Terwijl Collioure juist bij die bewolking weer vanalles te bieden had: hoge golven over de pier, ernstig wiebelende scheepjes en volledig overspoelde wandelpaden.

Maar goed, lees ik vanmorgen dat de rijkste vrouw (in Duitsland) wordt afgeperst door haar gigolo. Ze is 43. Wil ik ook.
En dan zie ik hier de ene na de andere winkel sluiten, omdat het seizoen voorbij is. Ok de bakker is nog open en de krantenboer, maar die zaak met die friemelige shirtjes en die leuke gestreepte espadrilles heeft z'n biezen gepakt. En ik zag vandaag een panda 4x4 rijden, zonder mij erin! Ik bedoel maar.
Nu maar hopen dat Obama wint.