vrijdag 1 november 2013

Geen Chinese schelpjes, maar toch...

In de krant werd melding gemaakt van mosselen die zo droog waren en vissig smaakten dat ze waarschijnlijk waren opgepiept in de magnetron. Een doodzonde natuurlijk. Volgens mij heb ik er al eerder over geschreven, maar ooit was ik met een stel vrienden een weekend aan het varen, toen er ook gekookt moest worden. We waren op de Wadden, dus lag het voor de hand om mosselen te eten. Iemand beweerde dat deze gekookt moesten worden in een pan helemaal vol met water. Ik leer graag van anderen, bijvoorbeeld dat je alikruiken kunt opkoken met een zilveren kettinkje om te beoordelen of ze allemaal in orde zijn; als het kettinkje groen uitslaat zit er een verkeerd beest bij. Met het grote nadeel dat je dan dus de hele lading weg kan mieteren. Maar in dit mossel-in een-hele-pan-met-water-geval, moest ik toch mijn twijfels uiten. We besloten dan ook uiteindelijk om het op de traditionele Hollandse manier te doen: 3 x opkoken in een laagje water met eventueel wat smaakmakers, zoals ui, peterselie en wat fijn gesneden wortel. Ik heb het nooit zo op bleekselderij, maar in een dergelijk 'bouquet' is dat helemaal niet verkeerd.
Om de hoek van ons huis hier kun je mosselen eten uit een grote zak van aluminiumfolie. Ik denk dat dat volgens hetzelfde principe werkt als de popcorn die wij vroeger wel eens thuis aten. Die popcorn kwam in een aluminium wegwerppan met een steel. De pan zette je op het vuur en het aluminium ontvouwde zich terwijl de popcorn zijn ding deed, namelijk: poppen. Ik vond dat net zo magisch als zo'n Chinees (?) schelpje dat je in een glas water moest gooien, waarna het vanzelf open ging en er een papieren bloemetje uit kwam drijven.
Wij bereiden de mosselen meestal op de Cobb, zo'n kleine barbecue die maar acht kooltjes of briquetten nodig heeft om een redelijke hitte te genereren, zonder al teveel rook te produceren en toch die lekkere smaak toe te voegen. De mosselen garen daarop in hun eigen vocht. Je kan dit ook met oesters doen. En je kunt je mosselen natuurlijk, net als je met schelpjes vaak doet, in de koekenpan bakken in een scheutje olijfolie. Omschudden kan dan met een deksel erop en als ze bijna goed zijn, kun je ze bestrooien met een handje gesnipperde knoflook en gehakte peterselie. Afblussen met een scheutje witte wijn of sherry is natuurlijk ook heerlijk. Dat omschudden moet wel met beleid gebeuren, want eenmaal gaar, vallen de beestjes snel uit hun schelp.
De r zit alweer een tijdje in de maand, dus ik zou zeggen" proberrrren maarrr!

Geen opmerkingen: