Leuk Leucate

Het schijnt een goed jaar te zijn geweest voor de oesters uit Leucate. Er zijn wat tegenslagen geweest en de prijs zou gaan stijgen, maar tot nog toe hebben we daar niets van gemerkt en we houden het in de gaten...elke zondag kopen we een dozijn op de markt en als het weer goed is en we er zin in hebben, rijden we ook nog even over de grens (van Frans Catalonië) naar het centre d'ostréiculture van Leucate, waar 24 producenten vrijwel allemaal hun waar aan de straat verkopen. Ze zijn daarbij aan strikte regels gebonden, zo mogen ze alleen wijn schenken als er ook een oestertje wordt geserveerd en verkopen ze om onverklaarbare reden allemaal zoetig en klef Lidl (?) brood. Wij komen inmiddels gewapend met onze eigen peper en hete saus, want een citroentje kan er nog wel af, maar verder wordt er niet aan luxe gedaan. Niks om over te klagen hoor, want het maakt het juist zo aantrekkelijk. Er komen wel eens toeristen langs, die nog net over voldoende Franse taalkennis beschikken om te kunnen lezen dat er alleen rauwe waar wordt verkocht. Dat is namelijk ook een restrictie: er mag niets gekookt of gebakken worden. Dus het assortiment is beperkt tot oesters, palourdes en mosselen. Die laatste komen eigenlijk altijd uit Spanje, maar de oesters worden rondom zelf gekweekt en dat merk je meteen, want je wordt bij alle 24 zaken geholpen door mensen op (lies)laarzen, met truien die grijs zijn van het oestergruis en het cement (waarin de jonge oesters gestoken worden om in de bedden in het etang tot volle wasdom te komen). Maar, zo na de feestdagen bleek het assortiment toch iets uitgebreid. Wij zaten gisteren bij het zaakje meteen op de hoek, dat onze voorkeur heeft, omdat het net iets beter brood biedt dan de rest. Dit keer stond er een homarium voor het raam met daarin een krab, een stelletje kreeften en een kreeftenreus, zo groot dat ik dacht dat het glas heel sterk vergrootte, maar niks hoor. Het beest zat als een majesteit middenin het aquarium - de anderen zaten op elkaar gedrukt aan de rand, bang voor deze koning onder de kreeften. Monsieur homard had donkere kraaloogjes en een hele rij 'harige' flapjes langs zijn onderlijf. Hij verroerde zich niet, maar gaf tekenen van leven door met zijn ranke sprieten te wuiven en met die flapjes langs zijn lijf te wiebelen. Ik vroeg bij vertrek of hij even uit bad mocht voor een foto. Er was verder geen gevaar, want hij had dikke elastieken rond zijn scharen, waarvan de randen eruit zagen als archeologische kiezen, zo ingesleten en 'oerstevig'. Hij woog over de 3 kilo, dus was meer dan 100 euro waard, net iets teveel om op te hoesten en het plezier te smaken deze waterkoning weer zijn vrijheid te gunnen. Misschien was het wel een dame. Hoe dan ook, ik hoop dat hij of zij snel 'gered' wordt en goed zal smaken.